Salaminga!

Donderdag

Vandaag zou ik, omdat de baby kliniek in Malshegu dicht is vandaag vanwege de feestdagen, weer naar het ziekenhuis gaan. 'S ochtends werd ik weer eens veel te vroeg wakker door de kakelwedstrijd van Elias en de kip, maar ben nog even lekker blijven liggen omdat het eindelijk een beetje koel was op mijn kamer. Ik zou vandaag voor het eerst zelf met de Yellow Yellow naar het ziekenhuis gaan en dat ging op de heenweg verrassend goed. Tijdens het kleine stukje lopen van de compound naar de grote weg kwamen er uit alle huisen hoeken en gaten kinderen naar me toe die Salaminga salaminga! riepen en een stukje mee wilde lopen. Salaminga betekend blanke/witte. De YY aanhouden en uitleggen waar ik heen moest ging perfect en rond half 9 dit keer (ik had geen zin om weer een uur te wachten) kwam ik aan bij het ziekenhuis. Vandaag moest Shamima's verband weer verschoond worden en Charles had gevraagd of ik het samen wilde doen. Het schoonmaken en verbinden van Shamima duurde nog langer dit keer omdat vanwege de honing die ze de vorige keer rechtstreeks op de wonden hadden gesmeerd al het gaas en verband aan de huid vastgeplakt zat. Daar waar ik aan de ene kant bezig was om alles heel rustig te weken met een watje met vloeistof en milimeter bij milimeter het gaas los aan het maken was, gooide aan de andere kant Charles de halve zak vloeistof over het gaas heen en gebruikte vervolgens weer een scheermesje om alles snel los te snijden/trekken, wat natuurlijk erg veel pijn doet. Charles moest erg lachen en zij dat ik te veel geduld gebruikte, maar na een poosje ging hij het toch nadoen toen die zag dat het minder pijn veroorzaakte. Toen na ongeveer een uur het gaas los was vertelde Charles dat hij een antibacteriele vloeistof ging halen om de wonden schoon te schrobben. Omdat we dit keer vanwege de "kou" in een aparte kleine behandelruimte met alleen een tafel waren had ik het snik heet en besloot om dat moment dus maar even te gebruiken om wat lucht te krijgen, wat helaas niet kon want ineens liep de moeder van Shamima ook de kamer uit omdat ze blijkbaar even wat wilde eten. Na ongeveer een kwartier met Shamima te hebben gezeten en haar weer een beetje rustig te hebben gekrege kwam Charles terug met een flesje infuusoplossing antibiotica... Dit gebruikte hij dus om alles schoon te spoelen en daarna hebben we samen alles ingesmeerd met creme en heeft Charles, nadat ik een aantal keer moest uitleggen dat ik dit niet wilde doen, de dode huid weggesneden. Ondanks de opnieuw kappotte stukken huid door de vastgeplakte honing zach het er toch wel beter uit dan de vorige keer. Ook dit keer deed Charles weer honing op de wonden alleen gebruikte hij dit keer wel vaseline gaas in de hoop het plakken te proberen te voorkomen. Nadat we alles weer hebben bedekt en ingepakt met verband waren we in totaal 3 en half uur bezig geweest. Rond half 1 ben ik dus nog even wezen meekijken en helpen met het klaarleggen van medicijnen bij de medicijntafel en kwamen er wederoom veel kindjes voorbij met vieze/verstopte infusen...
'S middags ben ik een klein stukje naar de stad gelopen om vanaf daar weer een YY richting de compound te nemen. Dit ging niet zo soepel als op de heenweg en ondanks dat ik de driver erg duidelijk had verteld waar ik heen moest dacht hij toch nog dat ik de weg niet wist omdat ik een toerist was en pas na 6 rondjes door de stad en 6 keer angeven dat we verkeerd reden snapte hij de hint en reed hij spontaan de goede weg richting huis.
Daar bleek dat ik best moe was want nadat ik een poging had gedaan om wat voor school te doen ben ik in slaap gevallen en pas weer rond etenstijd wakker geworden. Na het eten heb ik niet zo veel bijzonders meer gedaan en ben ik dus maar lekker op tijd naar bed gegaan in de hoop morgen weer wat meer energie te hebben.

Vrijdag

Ook vandaag weer ging ik op weg naar het ziekenhuis met de YY, er kwamen steeds meer mensen bij en op een gegeven moment zat ik opgepropt met 7 mensen erin! Het is hier overigens heel normaal dat je andermans kinderen op schoot krijgt als er geen zitplek genoeg is haha. Het ziekenhuis was erg saai vandaag en dus heb ik er maar een doel van gemaakt om van alle patiëntjes de infuusingang schoon te maken en controleren op stolling. Dit vond de persoon die op dat moment de leiding had (incharge) erg interresant en hij vroeg me waarom ik dat deed. Toen ik uitlegde dat het belangrijk was om stollingen en infecties te voorkomen vertelde hij dat ze er protocollen voor gebruikte welke ik ook al had zien hangen, alleen heb ik nog geen een verpleegkundige dit ook daadwerkelijk zien toepassen. Toen even later een infuusje verwijderd werd bij een kindje heb ik deze snel meegenomen naar de incharge om te laten zien wat ik bedoelde. Hij schrok heel erg van hoe verstopt en vies het was en heeft toen alle verpleegkundige bij elkaar geroepen en stap voor stap het protocol wat allang aan de muur hing nog een keer doorgenomen. Even later zag ik ook daadwerkelijk een aantal verpleegkundige hun best doen om infuusjes schoon te maken en te flushen bij het geven van medicijnen dus dat was echt super tof!
De rest van de middag ben ik vooral maar rondjes gaan lopen met huilende babytjes en heb ik, op Charles verzoek gister, een paar keer een stukje gewandeld met Shamima zodat ze langzaam weer wat lichaamsbeweging kreeg. Verder was er niet zo veel te doen. Onderweg naar huis was het chaos op de weg omdat de security, welke er normaal voor zorgen dat er nog iets van "structuur" komt in het chaotische zooitje wat verkeer in Tamalé is, een dagje vrij hadden genomen... Uiteindelijk ben ik gelukkig toch heelhuids terug gekomen nadat ik wel weer eens te veel betaald heb aan de YY driver omdat ik door de chaos in de stad vergeten was om van te voren een prijs af te spreken. Gelukkig scheelt het omgerekend maar 30 cent ofso. Terug op de compound heb ik lekker buiten gezeten en gekletst met wat mensen uit de familie en plannen gemaakt voor morgen. 'S avonds heb Ik nog even binnen op de bank wat gedronken en gekletst met Juta.

Zaterdag

'S nachts was ik weer wakkergeworden van de kakelwedstrijd maar gelukkig kon ik zaterdagochtend lekker "uitslapen" (lees: 8 uur). Toen ik buiten kwam zag ik een man op de stoep rustig een vogel/kip/ietsmetheeelveelveren slachten en heel stiekem hoopte ik dat dit de kip was van de kakelwedstrijden. Overdag was het voornamenlijk chillen en kletsen met de familie wat erg gezellig was. Tegen de middag ben ik nog even met Nancy naar town geweest om stoffen te halen. 'S avonds na het eten, ik kreeg een soort rijstbal in pindasoep, gingen we weer naar de bar. De bar was vrij saai dit keer omdat er maar weinig mensen mee waren en na een klein poosje viel Elias op schoot in slaap en was die niet meer wakker te krijgen. Toch hebben we nog een uur gezeten voorsag we terug naar het huis gingen. 'S avonds na mijn bucketshower (welke ik inmiddels helemaal in het donker kan haha) ben ik als een blok in slaap gevallen, maar jammergenoeg was er toch een andere vogel geslacht want rond 4 uur begon de kakelwedstrijd weer.

Xxx Jessie